 |
| Τάκης Παπατσώνης |
Η εθνεγερσία
Δεν
πρόκειται για τη Δόξα,
αυτή
οπωσδήποτε έχει καταμερισθεί˙
δεν
πρόκειται ούτε για τη Μέρα,
γιατί συχνά
κι’ αυτή αμφισβητείται˙
δεν
πρόκειται για τον τόπο,
γιατί πολλοί
τόποι ερίζουσιν.
Αλλ’ ακέραιο
μένει κι’ αδιαίρετο
το μέγα
Μυστήριο των ενωμένων ανθρώπων
(κι’ ας
είναι τόσες οι διαίρεσές τους)
κι' η πρόοδό
τους με ζήλο πανηγυριού
για το
Μαρτύριο το θελημένο του πληρώματος.
Οργώθηκε η
Πατρίδα για τη λύτρωσή της
και σπάρθηκε
από Άγγελο επιτήδειο.
Θολές ήταν
οι μέρες, βροχερές
πλουτίζανε
ποτιστικά τη γης
κι’ όλη η
λαμπράδα έφεγγε κρυμμένη
με τις
μπαρούτες έτοιμες να σκάσουν.
Ήταν η ώρα
δειλινού, κι’ αποσπερίς
ψαλθήκανε οι
ουράνιοι παιάνες.
Όσο κι’ αν
έδειχνε ο χειμώνας
πως δε θα
φύγει, απ’ όπου ευρέθη,
μεγάλη
κίνηση είχε ο ουρανός
και τα φτερά
τα εαρινά
πολύ
δουλέψαν.
Ο άπιστος
κι’ ο αγριωπός δεν είχε θέση
σε μιαν
Ελλάδα που αφιερώθηκε στο Θεό της
απόκομμα
ασημένιο κολλημένο
στο
εικόνισμα το πολυφιλημένο.
Ήρθε στιγμή
που ομοιώθηκε η Ελλάδα
με Παναγία
κι’ είπε πάλι Εκείνη
το Ιδού, η
δούλη κι’ εγώ του Κυρίου.
Κοινολογείτο
από παντού ο θείος ο λόγος
στα φανερά:
Εγγύς το Πάσχα, ετοιμασθείτε.
Κι’ ήρθε το
Πάσχα τω όντι,
αφού του
προηγήθη
ο Μυστικός ο
Δείπνος
του
Μεσολογγιού.
Παλαιότερη Ανάρτηση Αρχική σελίδα
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου