Την ένατη δεκαετία του έκλεισε ο Νάνος Βαλαωρίτης
Αναρτήθηκε από logotexnika.blogspot.com στις 10:50 μ.μ.Οι φίλοι του υπερρεαλιστή ποιητή γιόρτασαν τα γενέθλιά του στο πατάρι του ζαχαροπλαστείου «Κοραής».
«O Nάνος Βαλαωρίτης γεννήθηκε στη Λωζάνη. … Με περίπου 45 βιβλία όλων των ειδών στο ενεργητικό του, στις 5 Ιουλίου 2011 έκλεισε τα ενενήντα», διαβάζουμε στο οπισθόφυλλο της νέας ποιητικής συλλογής του Νάνου Βαλαωρίτη που τύπωσε μόλις η Κοινωνία των (δε)κατων. Είναι το δώρο του ποιητή και εκδότη Ντίνου Σιώτη στον «πατέρα, αδερφό, φίλο, μέντορα, σύντροφο» Νάνο Βαλαωρίτη για τα ενενηντάχρονά του: 86 ποιήματα, γραμμένα από το 2005 ως το 2011, κυκλοφορούν με τον τίτλο «Χρίσματα». Το εξώφυλλο κοσμεί σκίτσο φιλοτεχνημένο από τον ίδιο τον ποιητή με χρωματιστούς μαρκαδόρους και τον τίτλο «Ακίνητος».
Το περασμένο Σάββατο, στο τακτικό εβδομαδιαίο ραντεβού τους, στο στέκι τους στο πατάρι του ζαχαροπλαστείου «Κοραής» στην οδό Ιπποκράτους, η παρέα του ποιητή, πεζογράφου, δοκιμιογράφου και ζωγράφου Νάνου Βαλαωρίτη, παλιοί συνεργάτες, ο πυρήνας του περιοδικού «Νέα Συντέλεια» (2004-2008) γιόρτασαν τα ενενηκοστά γενέθλιά του.
Τη γνωστή ομήγυρι πλαισιώνουν αυτή τη φορά φίλοι κάθε ηλικίας, το πατάρι γεμίζει. Ο εορτάζων κάθεται στη συνήθη θέση του, στη γωνία αριστερά, μπροστά στο παράθυρο. Δέχεται χαμογελώντας τις ευχές, ανοίγει πακέτα με δώρα. Λουλούδια, πίνακες, πορτρέτα του, και μια τούρτα με δύο κεριά που γράφουν τον αριθμό 90. Τα κεριά σβήνουν σε χαρούμενη ατμόσφαιρα, μια σαμπάνια ανοίγει. Κόσμος πηγαινοέρχεται διαρκώς. Πλησιάζουν τον Νάνο -όπως τον αποκαλούν όλοι-, εκείνος ανταλλάσσει με τον καθένα χαμηλόφωνες κουβέντες, ρωτά τα νέα τους. Ο πεζογράφος και ποιητής Μιχαήλ Μήτρας περιφέρει μια κάρτα με ευχές που υπογράφουν οι παρόντες. Ανάμεσα στους πολλούς οι σκηνοθέτες και ποιητές Μιχάλης Παπανικολάου και Γιώργος Μαρής, ο εικαστικός και ποιητής Κωστής Τριανταφύλλου, οι ποιητές Μαρία Τσάτσου και Κώστας Σταθόπουλος, η ιστορικός τέχνης Βάσια Καρκαγιάννη με τον σύζυγό της νομικό Βαγγέλη Καραμπελιά, η αρχιτέκτων Φωτεινή Μαργαρίτη, η ιστορικός τέχνης Μυρτώ Δηγόνη, η ποιήτρια Λιλή Ντίνα. Μεγάλος απών ο Ανδρέας Παγουλάτος.
Ευχές φτάνουν από όλον τον κόσμο, από τη Γαλλία, από την Ισπανία, από την Αμερική μαζί με ένα «Venceremos!» από τον Λόρενς Φερλινγκέτι, τον φημισμένο εκδότη των μπίτνικ στο Σαν Φρανσίσκο. Φίλοι από όλα τα μέρη που έζησε ο Βαλαωρίτης: Λονδίνο, Παρίσι, Καλιφόρνια. Καθηγητής συγκριτικής λογοτεχνίας στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Σαν Φρανσίσκο στα χρόνια της δικτατορίας, ήταν ο έλληνας καθηγητής τον οποίο επισκέπτονταν οπωσδήποτε όλοι όσοι πήγαιναν στην Αμερική. Το σπίτι του ήταν ανοιχτό. Κάθε έλληνα λογοτέχνη που έφτανε στην πόλη τον φιλοξενούσε και διοργάνωνε αναγνώσεις κειμένων του σε βιβλιοπωλεία και καφέ. «Δευτέρα πρωί έφτασα στο Σαν Φρανσίσκο, Δευτέρα βράδυ συναντήθηκα κιόλας με τον Νάνο», θυμάται ο Ντίνος Σιώτης.
Στο τραπέζι υπάρχουν τεκμήρια της πολύχρονης γνωριμίας και συνεργασίας τους:
το ψευδώνυμο «Ανώνυμο ποίημα του Φωτεινού Αηγιάννη» (1974), οι «Εστίες μικροβίων» (1977), το αγγλόφωνο «Flash Bloom» (1980), ποιητικά βιβλία του Νάνου που τύπωσε ο Σιώτης ως εκδότης του μικρού οίκου Wire Press στον Αγιο Φραγκίσκο. Δίπλα τους αντίτυπα από περιοδικά που εξέδιδαν μαζί -τα δύο τεύχη του βραχύβιου περιοδικού ποίησης «Βαπόρι» του 1977 με συνεργασίες πολλών ελλήνων ποιητών της γενιάς του '70 και το αγγλόφωνο περιοδικό «Rejection» (1979) που δημοσίευε ποιήματα που είχαν απορρίψει άλλα περιοδικά, μια ιδέα του αμερικανού μπιτ ποιητή Τεντ Τζόουνς-, αφίσες από αναγνώσεις ποίησης που διοργάνωναν και από εκδηλώσεις αλληλεγγύης στον λαό της στρατοκρατούμενης Ελλάδας της χούντας.
Το περασμένο Σάββατο, στο τακτικό εβδομαδιαίο ραντεβού τους, στο στέκι τους στο πατάρι του ζαχαροπλαστείου «Κοραής» στην οδό Ιπποκράτους, η παρέα του ποιητή, πεζογράφου, δοκιμιογράφου και ζωγράφου Νάνου Βαλαωρίτη, παλιοί συνεργάτες, ο πυρήνας του περιοδικού «Νέα Συντέλεια» (2004-2008) γιόρτασαν τα ενενηκοστά γενέθλιά του.
Τη γνωστή ομήγυρι πλαισιώνουν αυτή τη φορά φίλοι κάθε ηλικίας, το πατάρι γεμίζει. Ο εορτάζων κάθεται στη συνήθη θέση του, στη γωνία αριστερά, μπροστά στο παράθυρο. Δέχεται χαμογελώντας τις ευχές, ανοίγει πακέτα με δώρα. Λουλούδια, πίνακες, πορτρέτα του, και μια τούρτα με δύο κεριά που γράφουν τον αριθμό 90. Τα κεριά σβήνουν σε χαρούμενη ατμόσφαιρα, μια σαμπάνια ανοίγει. Κόσμος πηγαινοέρχεται διαρκώς. Πλησιάζουν τον Νάνο -όπως τον αποκαλούν όλοι-, εκείνος ανταλλάσσει με τον καθένα χαμηλόφωνες κουβέντες, ρωτά τα νέα τους. Ο πεζογράφος και ποιητής Μιχαήλ Μήτρας περιφέρει μια κάρτα με ευχές που υπογράφουν οι παρόντες. Ανάμεσα στους πολλούς οι σκηνοθέτες και ποιητές Μιχάλης Παπανικολάου και Γιώργος Μαρής, ο εικαστικός και ποιητής Κωστής Τριανταφύλλου, οι ποιητές Μαρία Τσάτσου και Κώστας Σταθόπουλος, η ιστορικός τέχνης Βάσια Καρκαγιάννη με τον σύζυγό της νομικό Βαγγέλη Καραμπελιά, η αρχιτέκτων Φωτεινή Μαργαρίτη, η ιστορικός τέχνης Μυρτώ Δηγόνη, η ποιήτρια Λιλή Ντίνα. Μεγάλος απών ο Ανδρέας Παγουλάτος.
Ευχές φτάνουν από όλον τον κόσμο, από τη Γαλλία, από την Ισπανία, από την Αμερική μαζί με ένα «Venceremos!» από τον Λόρενς Φερλινγκέτι, τον φημισμένο εκδότη των μπίτνικ στο Σαν Φρανσίσκο. Φίλοι από όλα τα μέρη που έζησε ο Βαλαωρίτης: Λονδίνο, Παρίσι, Καλιφόρνια. Καθηγητής συγκριτικής λογοτεχνίας στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Σαν Φρανσίσκο στα χρόνια της δικτατορίας, ήταν ο έλληνας καθηγητής τον οποίο επισκέπτονταν οπωσδήποτε όλοι όσοι πήγαιναν στην Αμερική. Το σπίτι του ήταν ανοιχτό. Κάθε έλληνα λογοτέχνη που έφτανε στην πόλη τον φιλοξενούσε και διοργάνωνε αναγνώσεις κειμένων του σε βιβλιοπωλεία και καφέ. «Δευτέρα πρωί έφτασα στο Σαν Φρανσίσκο, Δευτέρα βράδυ συναντήθηκα κιόλας με τον Νάνο», θυμάται ο Ντίνος Σιώτης.
Στο τραπέζι υπάρχουν τεκμήρια της πολύχρονης γνωριμίας και συνεργασίας τους:
το ψευδώνυμο «Ανώνυμο ποίημα του Φωτεινού Αηγιάννη» (1974), οι «Εστίες μικροβίων» (1977), το αγγλόφωνο «Flash Bloom» (1980), ποιητικά βιβλία του Νάνου που τύπωσε ο Σιώτης ως εκδότης του μικρού οίκου Wire Press στον Αγιο Φραγκίσκο. Δίπλα τους αντίτυπα από περιοδικά που εξέδιδαν μαζί -τα δύο τεύχη του βραχύβιου περιοδικού ποίησης «Βαπόρι» του 1977 με συνεργασίες πολλών ελλήνων ποιητών της γενιάς του '70 και το αγγλόφωνο περιοδικό «Rejection» (1979) που δημοσίευε ποιήματα που είχαν απορρίψει άλλα περιοδικά, μια ιδέα του αμερικανού μπιτ ποιητή Τεντ Τζόουνς-, αφίσες από αναγνώσεις ποίησης που διοργάνωναν και από εκδηλώσεις αλληλεγγύης στον λαό της στρατοκρατούμενης Ελλάδας της χούντας.
Iστορία γράφουν οι παρέες λέει το τραγούδι και ο Νάνος έχει θητεύσει σε πολλές: στην παρέα των «Νέων Γραμμάτων» της γενιάς του '30 στη δεκαετία του '40, στον κύκλο των γάλλων υπερρεαλιστών και του Αντρέ Μπρετόν στο Παρίσι τη δεκαετία του '50, στην παρέα των μπίτνικς του Φερλινγκέτι και του Μπάροουζ στο Σαν Φρανσίσκο στις δεκαετίες του '60-'70. Γύρω από τον ίδιο δημιουργήθηκαν λογοτεχνικές παρέες που εξέδωσαν πρωτοποριακά περιοδικά, το «Πάλι» (1964-1966), τη «Συντέλεια» (1990-1995), τη «Νέα Συντέλεια».
«Είχαμε κάνει πολλά τότε», περιορίζεται να πει ο Νάνος όταν του μιλάμε για τα χρόνια της Αμερικής. Δεν είναι από τους ανθρώπους που στέκονται στο παρελθόν. Δεν ανήκει στους νοσταλγούς. Τα μάτια του κοιτούν στο μέλλον, στα νέα ρεύματα, στις καινούργιες θεωρίες. Δεν παύει να παίζει με τη γλώσσα, με χιούμορ και ειρωνεία, όπως διαπιστώνουμε και στη νέα συλλογή. Ο λόγος του εξακολουθεί να έχει νεανική φρεσκάδα. Αν χρειάζεται κάποιος να είναι νέος για να γράψει ποίηση, όπως έλεγε ο Μανόλης Αναγνωστάκης, αν η ποίηση είναι η λογοτεχνία της εφηβικής ορμής, τότε χωρίς αμφιβολία ο πολυβραβευμένος Νάνος Βαλαωρίτης είναι ο ενενηντάχρονος έφηβος της ποίησής μας.
Πηγή: tovima.gr
Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση Αρχική σελίδα
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου